Czy i jak zmienić imię dziecku adoptowanemu?
W momencie adopcji dziecko otrzymuje nowy akt urodzenia i pesel. My stajemy się jego rodzicami – w dokumentach od początku. Otrzymuje też nasze nazwisko i tak jak przy urodzeniu możemy wybrać imię (imiona). W przypadku maluszka, który nie bardzo sobie zdaje jeszcze sprawę z tego jak się nazywa, zwykle nikt nie ma problemów i wybiera imię jakie zechce, chyba że to, które maluch nosi przypadnie nam jeszcze bardziej do gustu. Ale co w przypadku dzieci większych? Czy można? Czy warto? Jak przekonać do tego dziecko?
Moje dzieci, jak wielu z Was pamięta w momencie adopcji miały 1,5, 3 i 5,5 roku. Dziewczynki były więc mocno już do swych imion przyzwyczajone. Imiona, które dałabym córkom to Sara i Ewelina. Natomiast ich imiona Joanna i Zuzanna były dla mnie wystarczająco ładne i miłe dla ucha. Uznałam więc, że nie będziemy ich zmieniać. (Mężowi było w tej kwestii wszystko jedno;)). „Moje” imiona otrzymały na drugie – w dokumentach chrzcielnych nie państwowych. Wiem, jak to jest mieć długie imię i do tego dwuczłonowe nazwisko i nikomu nie życzyłabym przy tym 2 imion;).
Natomiast imię najmłodszego było dla mnie nie do zaakceptowania. Z rozmysłem go tu nie przytoczę. Wybaczcie, ale nie chcę. Na dodatek on nawet na nie, nie reagował. A gdy nazywałam go różnymi formami nowego imienia i w końcu powiedziałam „Ali” odwrócił się z wyrazem akceptacji! Mój syn Aleksander jest bardzo dumny ze swojego imienia. Zawsze przedstawia się pełnym. Nie pozwala mówić na siebie „misiu”, „pysiu”. „kotku” – nie „Ja jestem Aleksander!” To jest niesamowicie niezwykłe! I kiedy tak robi odczuwam dumę, że to ja wybrałam mu to imię.
Odpowiem, więc na pytanie „czy można i czy warto” twierdząco. Zwłaszcza jeśli imię dziecka źle nam się kojarzy, nie akceptujemy go i świadomie unikamy jego wymawiania. Lepiej dla całej naszej rodziny będzie je zmienić. A jak przekonać do tego starsze dziecko?
Mam wokół siebie trochę rodzin adopcyjnych i wiele osób powtarza jedną historię. Chcieli zmienić imiona dzieciom i bardzo się tego obawiali. Rozmawiali o tym z ich opiekunami – w tajemnicy, więc oczywiście dzieci jakoś się dowiadywały. I serio opiekunowie starali się o tym nie mówić, ale dzieci mają szósty zmysł i zwykle przypadkiem wchodziły w nieodpowiednim momencie. I cóż się okazywało? Zaczynały nazywać siebie nowymi imionami! Mam kolegów, którzy chcieli zmianę odpuścić z racji wieku dzieci, ale one się uparły!
Dzieci pragną mieć swoich rodziców i pragną być akceptowane w stu procentach. Czują, że jakieś imię jest nam drogie i od razu staje się ono dla nich tym najwspanialszym. Dla nich to też dodatkowy znak, że zaczynają nowe życie.
Moje córki często w zabawie nazywają się swoimi drugimi imionami. Nie żałuję, że ich nie zmieniłam, bo Zuzanka i Asiula bardzo już przylgnęły do mojego języka. Ale wiem, że gdybym podjęła inną decyzję to nie stanowiłoby to dla nich żadnego problemu.
Jeśli chcecie adoptować dziecko, ale bardzo pragniecie by miało wymarzone przez was imię, to się nie martwcie uda się! Najważniejsze to kochać!
10 komentarzy
Kaś
Masz rację. Niestety pisałam go w nocy na dyżurze, bo obiecałam, że opublikuję. Nie miałam czasu przeczytać. Nikt przez ponad pół roku nie zwrócił mi na to uwagi… Teraz poprawię. Dziękuję
Malaya
Ilość błędów interpunkcyjnych w tekście jest bardzo męcząca dla czytelnika. Kiedy publikuje się dłuższe teksty, naprawdę nie powinno się, a trzeba znać zasady interpunkcji.
tygrysimy
W oczekiwaniu na Dziecko temat imienia dość często się przewijał. Ostatecznie uznaliśmy, że decyzję uzależnimy od sytuacji, wieku dziecka, historii. Imię zmieniliśmy. To które miał, zostało jako drugie.
Kaś
Jasne! Ja osobiście zostawiłam dziewczynką imiona, bo były w porządku. Ale imienia najmłodszego nie akceptowałam. I gdyby dziewczynki miały imiona typu Dżesika…to też bym zmieniła.. Nie może być tak, że rodzic nie chce wymawiać imienia dziecka. To pasuje relacje już na starcie..
Mabar
Zgadzam się z panią.
Nasze Bąbelkowo
A ja akurat nie miałam potrzeby zmiany imienia. Synek był mały, miał niespełna trzy miesiące . Jego imię przypadło nam do gustu – a poza tym uznaliśmy, że będzie dla niego jedyną pamiątką z przeszłości, ponieważ innych nie posiadał. Zmienilibyśmy imię jedynie w sytuacji, gdyby było jakieś naprawdę okropne – i narażało dziecko na późniejsze szykany ze strony rówieśników. Natomiast nie zamierzaliśmy zmieniać imienia na swoje "wymarzone" – ponieważ moim zdaniem nie tędy droga.
Kaś
Znam kilkanaście rodzin adoptujących dzieci powyżej 4-5 r.z., które imiona dzieciom zmieniły i były one zachwycone.
Olga Szymańska
Nie wiedziałam, że przy adopcji można zmienić dzieciom imię. Takiemu starszemu chyba bym się nie odważyła, bo jednak jest już przyzwyczajone, a z drugiej strony może to też być jakaś forma odcięcia się od tej części życia i rozpoczęcie go na nowo.
Iza Damsé www.nietylkorozowo.pl
Myślę, ze jeżeli starsze dziecko samo nie akceptuje swojego imienia, to warto je zmienić. W kocu rozpoczyna nowe życie, dlaczego nie miałoby tego zrobić z nowym imieniem. Ale jeżeli wszystkim ono odpowiada, to chyba nie ma sensu 😉
Karolina Wypenda
Myślę że jeśli dziecko jest już większe i przyzwyczajone to chyba trudno by było go przyzwyczaić do nowego